Άγγιγμα ψυχής (13/04/2012)
Εχω προσπαθήσει τόσες φορές στις μέρες που μεσολάβησαν να ξεκινήσω αυτό το κείμενο και πραγματικά δεν ξέρω απο που να αρχίσω. Τα λόγια μου φαίνονται λίγα για να εκφράσω αυτα που νιώθω. Η μικρή μας είναι 2 χρονών και 4 μηνών. Πριν απο περίπου 2 μήνες εκει που καθόμασταν με τον Χρήστο έρχεται ανάμεσά μας, μας πιάνει αγκαλιά και τους δυο απο τον λαιμο, κολλάει το μουτράκι της πάνω μας και λέει όλο χαρά: “3 αγκαλιέεεες”. Αν η ευτυχία μπορούσε να αποτυπωθεί σε μια φωτογραφία νομίζω θα ήταν ακριβώς εκείνη την στιγμή! Κάθε μέρα είναι ενα μικρό θαύμα. Μέσα σε 6 μήνες περίπου έχει αλλάξει τον τρόπο που επικοινωνεί με εντυπωσιακούς ρυθμούς! Είναι εκπληκτικό το πόσα πράγματα συγκρατούν και μαθαίνουν τα παιδιά και κάποια στιγμή απο το πουθενά ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια σου.
Έχει αφήσει προ πολλού την φάση που επαναλαμβάνει κάτι που της λες ή που “εκτελεί εντολές” τύπου “πες αυτο, πες που πηγες κτλ” και τώρα εκφράζεται πλέον κανονικα ανάλογα με το πως εκεινη σκέφτεται και δεν μενει μόνο σε αυτά που θα της πεις εσύ”ναι!!!! με μεσει πολυυυυυ!!!!!” (ναι! μου αρεσει πολύυυυυ) φωνάζει και χοροπηδαει γυρω γυρω μολις της πεις οτι θα κανουμε κατι ή θα παμε εκει. “μπαμπα εσυ εισαι; καλα εισαι;” οταν θα χτυπησει το κινητο και θα δει οτι παιρνει ο πατερας της τηλεφωνο. “αμπος; γιαγια ειναι. γιαγια καλα εισαι;” με το που σηκωνει το σταθερο χα χα χα. Κάνει ερωτήσεις τύπου “τώρα μαμά (πού θα ) πάμε;” “μετά νίνει;” (μετά τι θα γίνει με ρώτησε σήμερα και με έστειλε κανονικότατα την ώρα που της έλεγα τί θα κάνουμε αύριο). Έχει αρχίσει και τα νάζια με το να στεκεται καπου και να λέει “μαμά θέλωωω, θέλωωω” και όλο και να τραβάει τις λέξεις μέχρι να σκεφτεί τί θα σου ζητήσει κρατώντας σε, κανένα τρίλεπτο σε αναμονή. Σωστό παιδάκι. Που ανθίζει μέρα με την ημέρα όλο και περισσότερο και εσύ το παρακολουθείς διακριτικά να διαμορφώνει χαρακτήρα. Εκεί που σε κάνει λιώμα είναι στις εκδηλώσεις αγάπης! Να λιώνεις κυριολεκτικά. Αυτό το “μαμούλα”- μανούλα, οι αγκαλιές απο το πουθενά, το “μαμά μου πάγιο τόοοοο πολύ ” (μαμά μου σε αγαπάω τοσο πολύ), “μπολώ παλώ πάω πάνω γιαγιά;” (μπορώ παρακαλώ να πάω πάνω στην γιαγιά;) και δώστου οι αγκαλιές και τα φιλιά τα ρουφηχτά, και τα χάδια στα μάγουλα με την μικρή την παλαμίτσα. Ή όταν είμαστε ξαπλωμένες κουρνιάζει πάνω μου, βάζει το χέρι μου δίπλα στο μάγουλό της, το αγκαλιάζει και το χαιδεύει παράλληλα και εγώ να ψάχνω να βρώ λέξη που να εκφράζει όλα αυτά τα συναισθήματα που ξεπηδούν με κάθε τέτοια κίνηση, κάθε τέτοια μορφή αγάπης και να μην μπορώ. Αγάπη χωρίς όρους. Απλή, αθώα, ειλικρινής!
Δεν μπορεί, κάτι καλό θα έχω κάνει μέχρι τώρα για να είμαι αποδέκτης ενός τόσο σπουδαίου δώρου!
‘Αγγιγμα ψυχής! Νιώθω σαν να με αγγίζει κατευθείαν στην ψυχή μου! Νάτες οι λέξεις μου! Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πιο συγκεκριμένες! Πόσο μαγικό! Μια τόσο αυθόρμητη κίνηση ενος παιδιού να σου αλλάζει μονομιας τα οποια αρνητικά συναισθήματα μπορει να έχεις μέσα σε μια ημέρα.
Είναι τόσο δεκτική σε αυτά που της λέω! Σε κοιτάει μέσα στα μάτια και ρουφάει κάθε σου λέξη! Τις προάλλες είμασταν με μια φίλη μου και κάποια στιγμή είχε σκύψει απο πάνω μου να δει κατι που της εδειχνα στα μαλλιά μου. Οπότε έρχεται δίπλα μου, μου πιάνει το χέρι και μου λέει “μαμά μου καλά είσαι;” Λιώμα η μαμα! Παρτην κάτω και ποιος θα βρεθει να την σηκώσει χιχιχι
Αυτές τις μέρες λίγο πολύ ο καθένας μας σκέφτεται, προσευχεται, ευχαριστεί, παρακαλάει ανάλογα με το τι έννοιες έχει στην ζωή του. Έτσι και εγώ. Υπάρχουν διάφορα πραγματάκια, άλλα μέτρια άλλα σοβαρά. Αυτή την στιγμή επιλέγω να σκεφτώ τα θετικά. Είμαι πραγματικά ευγνώμων για το ότι έχω τους ανθρώπους που αγαπώ δίπλα μου, που έκανα την κορούλα μου, που είναι αυτή που είναι και κάθε μέρα μαζί της είναι μια καινούργια εμπειρία, που ρουφάει την ζωή μέσα απο την κάθε μας λέξη, που αναζητάει τους φίλους της και κάνει σαν τρελλή με το που τους βλεπει. Που της είπε μια ξαδέλφη μου “τι μωρό είσαι εσύ;” και γυριζει με κοιταει και λεει “πουφφφφ. μωρό εγω; εγω νινι πιπιπισα (μωρό εγώ; εγω ειμαι η Φωτεινή η πριγκίπισσα)”. Γιατι βλέπετε αυτη ειναι η μεγάλη (και μας έχει μείνει ακόμα το στέμμα και η ιδιότητα απο τις απόκριες:) που μολις δει (πιο) μωρο τσιριζει απο την χαρα της. Που εκοψε πιπιλες και μπιμπερο γιατι τα εκανε δωρο σε μωρα. Που μια φορα της ειπα τι κανουν τα παιδακια στο σχολειο και απο τοτε μου λεει οτι θα παει σχολειο μαζι με τον ξαδελφο της (τρελη και παλαβή μαζι του. Θα την χτυπήσει και θα τον φιλήσει κιόλας γιατι τον μαλώσαμε και κλαιει ο Αντώνης της! Ίδια η μανα της παιδί μου. Μονο στον χαρακτηρα οχι στην εμφανιση χα χα χα) και αρχιζει να σου λεει απο τα παιδακια μεχρι τι φαγητο θα παιρνουν μαζι!!! Σαφώς και δεν κάνει κάτι λιγότερο ή κάτι περισσότερο απο τα παιδάκια της ηλικίας της αλλά η καθημερινή τους εξέλιξη είναι πραγματικά ένα μικρό θαύμα για κάθε γονιό.
Έτσι και εγώ δεν μπορώ παρά να φέρω στην μνημη μου όλες εκείνες τις στιγμές απο την 1η στιγμή της εγκυμοσύνης μέχρι και σήμερα. Ακομα και την ώρα εκείνη του τοκετού, εκεί που πραγματικά σας το λεω ένιωσα το χέρι του Θεού πάνω μου!
Αυτές τις μέρες (και οχι μόνο αυτές φυσικά) οφείλουμε νομίζω να πουμε και ένα ευχαριστώ -για όσους το ξεχνάνε που και που -για όλα όσα έχουμε στις ζωές μας.
Ας ειμαστε σε θεση να δουμε τα αρνητικα μας και με την σταύρωση του Κυρίου ας σταυρωθεί μαζί και ότι αρνητικό κουβαλάει ο χαρακτηρας μας και με την Ανάστασή Tου, να βγουν στην επιφανεια και να παραμεινουν εκει ολα εκεινα τα ομορφα στοιχεια των χαρακτηρων μας, να μην ξεχναμε να λεμε “ευχαριστώ” να χαμογελαμε και να ειμαστε αισιοδοξοι. Και αν καποια στιγμη δυσκολευεστε, περαστε μια ωρα με ενα παιδακι (όλο και κάποιος φιλος, συγγενεις θα έχει ένα… αν δεν έχετε εσείς. Τρέξτε για έναν καφε), και αφηστε το να σας μαθει τι σημαινει απλοτητα στην ζωη μας και αγαπη αγνη και αληθινη!
Χρόνια πολλά, καλή Ανάσταση και καλο Πάσχα να έχουμε όλοι!
Έχει αφήσει προ πολλού την φάση που επαναλαμβάνει κάτι που της λες ή που “εκτελεί εντολές” τύπου “πες αυτο, πες που πηγες κτλ” και τώρα εκφράζεται πλέον κανονικα ανάλογα με το πως εκεινη σκέφτεται και δεν μενει μόνο σε αυτά που θα της πεις εσύ”ναι!!!! με μεσει πολυυυυυ!!!!!” (ναι! μου αρεσει πολύυυυυ) φωνάζει και χοροπηδαει γυρω γυρω μολις της πεις οτι θα κανουμε κατι ή θα παμε εκει. “μπαμπα εσυ εισαι; καλα εισαι;” οταν θα χτυπησει το κινητο και θα δει οτι παιρνει ο πατερας της τηλεφωνο. “αμπος; γιαγια ειναι. γιαγια καλα εισαι;” με το που σηκωνει το σταθερο χα χα χα. Κάνει ερωτήσεις τύπου “τώρα μαμά (πού θα ) πάμε;” “μετά νίνει;” (μετά τι θα γίνει με ρώτησε σήμερα και με έστειλε κανονικότατα την ώρα που της έλεγα τί θα κάνουμε αύριο). Έχει αρχίσει και τα νάζια με το να στεκεται καπου και να λέει “μαμά θέλωωω, θέλωωω” και όλο και να τραβάει τις λέξεις μέχρι να σκεφτεί τί θα σου ζητήσει κρατώντας σε, κανένα τρίλεπτο σε αναμονή. Σωστό παιδάκι. Που ανθίζει μέρα με την ημέρα όλο και περισσότερο και εσύ το παρακολουθείς διακριτικά να διαμορφώνει χαρακτήρα. Εκεί που σε κάνει λιώμα είναι στις εκδηλώσεις αγάπης! Να λιώνεις κυριολεκτικά. Αυτό το “μαμούλα”- μανούλα, οι αγκαλιές απο το πουθενά, το “μαμά μου πάγιο τόοοοο πολύ ” (μαμά μου σε αγαπάω τοσο πολύ), “μπολώ παλώ πάω πάνω γιαγιά;” (μπορώ παρακαλώ να πάω πάνω στην γιαγιά;) και δώστου οι αγκαλιές και τα φιλιά τα ρουφηχτά, και τα χάδια στα μάγουλα με την μικρή την παλαμίτσα. Ή όταν είμαστε ξαπλωμένες κουρνιάζει πάνω μου, βάζει το χέρι μου δίπλα στο μάγουλό της, το αγκαλιάζει και το χαιδεύει παράλληλα και εγώ να ψάχνω να βρώ λέξη που να εκφράζει όλα αυτά τα συναισθήματα που ξεπηδούν με κάθε τέτοια κίνηση, κάθε τέτοια μορφή αγάπης και να μην μπορώ. Αγάπη χωρίς όρους. Απλή, αθώα, ειλικρινής!
Δεν μπορεί, κάτι καλό θα έχω κάνει μέχρι τώρα για να είμαι αποδέκτης ενός τόσο σπουδαίου δώρου!
‘Αγγιγμα ψυχής! Νιώθω σαν να με αγγίζει κατευθείαν στην ψυχή μου! Νάτες οι λέξεις μου! Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πιο συγκεκριμένες! Πόσο μαγικό! Μια τόσο αυθόρμητη κίνηση ενος παιδιού να σου αλλάζει μονομιας τα οποια αρνητικά συναισθήματα μπορει να έχεις μέσα σε μια ημέρα.
Είναι τόσο δεκτική σε αυτά που της λέω! Σε κοιτάει μέσα στα μάτια και ρουφάει κάθε σου λέξη! Τις προάλλες είμασταν με μια φίλη μου και κάποια στιγμή είχε σκύψει απο πάνω μου να δει κατι που της εδειχνα στα μαλλιά μου. Οπότε έρχεται δίπλα μου, μου πιάνει το χέρι και μου λέει “μαμά μου καλά είσαι;” Λιώμα η μαμα! Παρτην κάτω και ποιος θα βρεθει να την σηκώσει χιχιχι
Αυτές τις μέρες λίγο πολύ ο καθένας μας σκέφτεται, προσευχεται, ευχαριστεί, παρακαλάει ανάλογα με το τι έννοιες έχει στην ζωή του. Έτσι και εγώ. Υπάρχουν διάφορα πραγματάκια, άλλα μέτρια άλλα σοβαρά. Αυτή την στιγμή επιλέγω να σκεφτώ τα θετικά. Είμαι πραγματικά ευγνώμων για το ότι έχω τους ανθρώπους που αγαπώ δίπλα μου, που έκανα την κορούλα μου, που είναι αυτή που είναι και κάθε μέρα μαζί της είναι μια καινούργια εμπειρία, που ρουφάει την ζωή μέσα απο την κάθε μας λέξη, που αναζητάει τους φίλους της και κάνει σαν τρελλή με το που τους βλεπει. Που της είπε μια ξαδέλφη μου “τι μωρό είσαι εσύ;” και γυριζει με κοιταει και λεει “πουφφφφ. μωρό εγω; εγω νινι πιπιπισα (μωρό εγώ; εγω ειμαι η Φωτεινή η πριγκίπισσα)”. Γιατι βλέπετε αυτη ειναι η μεγάλη (και μας έχει μείνει ακόμα το στέμμα και η ιδιότητα απο τις απόκριες:) που μολις δει (πιο) μωρο τσιριζει απο την χαρα της. Που εκοψε πιπιλες και μπιμπερο γιατι τα εκανε δωρο σε μωρα. Που μια φορα της ειπα τι κανουν τα παιδακια στο σχολειο και απο τοτε μου λεει οτι θα παει σχολειο μαζι με τον ξαδελφο της (τρελη και παλαβή μαζι του. Θα την χτυπήσει και θα τον φιλήσει κιόλας γιατι τον μαλώσαμε και κλαιει ο Αντώνης της! Ίδια η μανα της παιδί μου. Μονο στον χαρακτηρα οχι στην εμφανιση χα χα χα) και αρχιζει να σου λεει απο τα παιδακια μεχρι τι φαγητο θα παιρνουν μαζι!!! Σαφώς και δεν κάνει κάτι λιγότερο ή κάτι περισσότερο απο τα παιδάκια της ηλικίας της αλλά η καθημερινή τους εξέλιξη είναι πραγματικά ένα μικρό θαύμα για κάθε γονιό.
Έτσι και εγώ δεν μπορώ παρά να φέρω στην μνημη μου όλες εκείνες τις στιγμές απο την 1η στιγμή της εγκυμοσύνης μέχρι και σήμερα. Ακομα και την ώρα εκείνη του τοκετού, εκεί που πραγματικά σας το λεω ένιωσα το χέρι του Θεού πάνω μου!
Αυτές τις μέρες (και οχι μόνο αυτές φυσικά) οφείλουμε νομίζω να πουμε και ένα ευχαριστώ -για όσους το ξεχνάνε που και που -για όλα όσα έχουμε στις ζωές μας.
Ας ειμαστε σε θεση να δουμε τα αρνητικα μας και με την σταύρωση του Κυρίου ας σταυρωθεί μαζί και ότι αρνητικό κουβαλάει ο χαρακτηρας μας και με την Ανάστασή Tου, να βγουν στην επιφανεια και να παραμεινουν εκει ολα εκεινα τα ομορφα στοιχεια των χαρακτηρων μας, να μην ξεχναμε να λεμε “ευχαριστώ” να χαμογελαμε και να ειμαστε αισιοδοξοι. Και αν καποια στιγμη δυσκολευεστε, περαστε μια ωρα με ενα παιδακι (όλο και κάποιος φιλος, συγγενεις θα έχει ένα… αν δεν έχετε εσείς. Τρέξτε για έναν καφε), και αφηστε το να σας μαθει τι σημαινει απλοτητα στην ζωη μας και αγαπη αγνη και αληθινη!
Χρόνια πολλά, καλή Ανάσταση και καλο Πάσχα να έχουμε όλοι!