Με ξαφνιάζει ευχάριστα! (27/05/2014)
Είναι τόσες φορές που ένα παιδί ξαφνιάζει τους γονείς του!
Τους τελευταίους μήνες το βιώνουμε σε έντονο βαθμό. Κάθε μέρα θα υπάρξει και κάτι νέο, κάτι διαφορετικό που θα σε κάνει να ξαφνιαστείς. Πριν όμως σας πω οτιδήποτε άλλο θα ήθελα να σας πω κάτι για μένα.
Θεωρώ σπουδαίο να ζει το παιδί την ηλικία του μέρα με την μέρα χωρίς να βιάζεται να μεγαλώσει. Όλοι οι γονείς έχουν τον φόβο μήπως κάτι δεν πάει καλά και είναι στην τσίτα για να το προλάβουν κάτι απο την αρχή. Έτσι ήμουν και εγώ. Τον πρώτο καιρό οι κεραίες μου ήταν διαρκώς τσιτωμένες μήπως πιάσει κάτι πριν απο τους άλλους. Απο την στιγμή που - δόξα τον Θεό! - είδα ότι το παιδί μου μίλαγε, άκουγε και αναπτυσσόταν κανονικά "'έκανα πίσω" να την αφήσω να εξελιχθεί σύμφωνα με την δική της αντίληψη.
Απο πολύ νωρίς έδειξε ότι έχει άποψη και την διεκδικεί. (Θα επιβεβαιώσω και θα επανέλθω για την ηλικία για να μην φανώ υπερβολική πάντως ήταν αρκετά μικρή) Αφορμή ήταν ένα κουκλάκι που ήθελε να της πάρει η μητέρα μου. Τι ρώτησε ποιο θέλει και εκείνη απλά διάλεξε. Ένα που για να είμαι και απόλυτα ειλικρινής δεν μου άρεσε και τόσο. "Για κοίτα και αυτό; Μήπως θέλεις αυτό που έχει μαλλάκια, βρακάκι και ειναι τοσο γλυκό;" Ενα ωραιότατο "όχι, αυτό θέλω" ήταν η απάντηση. Και αυτό διαρκεί και μέχρι τώρα! Η άποψή της είναι σταθερότατη, δεν μπερδεύεται καθόλου, ξέρει απο πριν τι θέλει και το διεκδικεί. Ακόμα και στα ρούχα...(εκεί δεν περνάει όμως το δικό της πάντα...είπαμε...)
Η αντίληψή της για τα πράγματα, το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί, το ενδιαφέρον της για νέα πράγματα είναι καθαρά δική της υπόθεση. Και τι εννοώ; Δεν προσπαθώ να τις μάθω πράγματα μόνο και μόνο για να "εντυπωσιάσει", δεν προσδίδω μεγαλύτερη αξία απο ότι πρέπει στις προσπάθειές της (καλή η επιβράβευση εννοείται αλλά η υπερβολή φέρνει και αντίθετα αποτελέσματα), δεν θα της μάθω ιδιαίτερες γνώσεις (για τον παραπάνω εντυπωσιασμό) κτλ.
Οταν λοιπόν βλέπω την εξέλιξή της σε διάφορους τομείς είμαι διπλά ευχαριστημένη γιατί είναι όλο δικό της. Φυσικά και την καθοδηγώ, της εξηγώ, της μαθαίνω, της μαθαίνω να ντύνει με λέξεις τα συναισθήματά της και γενικά ότι χρειάζεται για να μπορεί να νιώθει σίγουρη για τον εαυτό της μεθαύριο.
Τους τελευταίους μήνες μου χρησιμοποιεί λέξεις όπως "εφόσον", "ήδη", "παράδειγμα λέω (αυτό δεν πιάνεται τόσο...το έχει πάρει απο μένα μιας και το χρησιμοποιώ στις ιστορίες "κατήχησης συμπεριφοράς" χι χι χι ), "δηλαδή", "εννοείται", "διότι", "το είπαμε αυτό" και τόσα άλλα που γελάω όταν τα ακούω.
Σήμερα έπαιζε ενα παιχνίδι με κάρτες τις οποίες χρησιμοποιείς για να φτιάξεις ιστορίες. Είναι η δεύτερη φορά που τις βλέπει. Δυστυχώς δεν πρόλαβα την πρώτη να της το εξηγήσω όπως θα ήθελα παρά μόνο έδωσα την γενική εικόνα σε εκείνη και σε δυο φίλους της οπότε το ανακάλυψαν μόνοι τους. Επαιζε λοιπόν όσο περιμέναμε να μπούμε σε έναν γιατρό και την άφηνα μόνη της να δω τι θα κάνει.
Μια κάρτα έδειχνε δυο ιππότες μπροστά απο ένα κάστρο, οπότε αρχίζει να μπαίνει στο ρόλο τους αλλάζοντας την φωνή της και άρχισε να λέει:
"Πω πω, τώρα τι θα κάνουμε; Πώς θα τα καταφέρουμε να νικήσουμε τον δράκο. Είμαστε μόνο δυο μικροί ιππότες με δυο μικρά σπαθιά και ο δράκος ειναι τόσο μεγάλος! Αναρωτιέμαι τι μπορεί να γίνει; " Κάγκελο η μαμά....
Επίσης εδώ και κανένα χρόνο δείχνει ενδιαφέρον για τα Αγλλικά. Ειχε δει ενα βιβλίο ζωγραφιών και με ρώτησε τι γράφει κάτω απο κάθε ζώο και όταν τις εξήγησα ρώταγε ξανά και ξανά την ονομασία των ζώων. Μερικά τα απομνημόνευσε. Τους έκανα (σε εκείνη και στον ξάδελφο της" ένα παιχνίδι ότι και καλά τους έπαιρνα συνέντευξη και τους ρώταγα αν ξέρουν πως λέγεται πχ το κουτι, η πισίνα, στα ιταλικά (μιας και μοιάζουν αυτές οι λέξεις με τις αρχικές και κάποια ζώα στα αγγλικά. Ο τρόπος που έλεγαν τις λέξεις ήταν κορυφαίος. Παπαγάλισμα μην φανταστείτε :)
Μετά το άφησε στην άκρη. Κάποια στιγμή σε ανύποπτο χρόνο και ενώ είμασταν στο σουπερ μάρκετ άρχισε να μου απαντάει σε "ακαταλαβίστικα" με λέξεις που τελείωναν σε σύμφωνα επι το πλείστον. Όταν την ρώτησα τι κάνει μου απάντησε ότι μιλάει Αγγλικά!!!....Προχτές μου έγραψε κι όλας....έκανε διάφορες γραμμές σε σχήματα και μου είπε ότι είναι Αγγλικά!
Εκεί που με εντυπωσιάζει όμως είναι με τα Ελληνικά. Δείχνει ενα απίστευτο ενδιαφερόν να διαβάσει.... Ναι ναι μην γελάτε....
Έρχεται για παράδειγμα την ώρα που μαγειρεύω...
Βλέπει κάποια λέξη και ακολουθεί το παρακάτω:
- μαμά αυτή η λέξη ξεκινάει απο το Θ
-ναι παιδί μου
- και το άλλο είναι το α
-σωστά
Φεύγει για λίγο και ακούγεται απο το δωμάτιό της "Θ και Α....θ-α....τι μας κάνει;"
Ξανάρχεται:
"Μαμά, ακου.: Για πες μου, θ και α τι μας κάνει;"
"άκου πως φωνάζουν τα γραμματάκια και θα το καταλάβεις μονη σου....θ...α...ξαναπέστο και ακου τι σου λένε....θ....α.....θα"
Φεύγει και ακούς την επανάληψη απο το δωμάτιό της.
Η στιγμή όμως που με έστειλε ήταν πριν δυο μέρες που μαγείρευα και έφτιαχνα μπεσαμελ. Ειχα βγαλει τα υλικά στον πάγκο της κουζίνας και ήμουν στην φάση του ανακατέματος
Ερχεται.... "μαμά να κάτσω να σε βλεπω που μαγειρεύεις", "να κάτσεις" και εκείνη την ώρα που είμαι πλάτη προς εκείνη ακούω "μαμά... εδώ λέει Φυτινη" !!!! Κόκκαλο η μαμά!!! Γύρισα το κεφάλι μου τόσο ξαφνιασμένη (νευροκαβαλίκευμα σιγουρο :) )και την κοίταξα. "Δεν μπορεί κάποιος άλλος έχει μπει στην κουζίνα και μου κάνει πλάκα"
"Μπράβο Φωτεινή!!! Αυτό λέει, πώς το ξέρεις όμως;"
"μαμά, όταν φτιάχναμε τα μπισκότα στο σχολείο μας το είπε η δασκάλα (είπα και εγώ...). Αυτή η λέξη έχει μέσα τα τρια ι της αλφαβήτας (κάγκελο πάλι! :) )
"πολύ σωστά, κοίτα τώρα και τα γράμματα για να δεις πως το διαβάζουμε Φ..Υ..Τ...Ι...Ν...Η βλέπεις τα γραμματάκια σου φωνάζουν πως πρεπει να την διαβάσεις την λέξη. Έτσι σιγά σιγά θα μάθεις να διαβάζεις μόνη σου"
Βρε παιδιά......η μπεσαμελ!!!!!!!!
Μπορεί την ΦΥΤΙΝΗ να της την έμαθε η δασκάλα (ξαφνιάστηκα πολύ πριν μου το πει αυτο δεν σας το κρύβω μόλις την άκουσα) αλλά η απομνημόνευση των "ι" και η προσπάθεια των "Θ...α" και τόσων άλλων είναι δική της.
Μετά τα "Θ..α" σκέφτηκα να την βοηθήσω με λέξεις απλές τύπου "έλα να σε μάθω" αλλά το ξέχασα στο λεπτό. Δεν το πολυθέλω. Προτιμώ να της απαντώ σε ότι με ρωτάει και να ξεπηδάει απο μέσα της το ενδιαφέρον παρά να της το δημιουργήσω για να μάθει να "διαβάζει" στα 5!
Άλλωστε έχει καιρό μπροστά της...δεν θέλω να τον "κάψω" τον ενθουσιασμό της.
Μου αρκεί το "ανήσυχο" πνεύμα της.......και εδώ... είναι παιδί της μαμάς της ;) χι χι χι
Τους τελευταίους μήνες το βιώνουμε σε έντονο βαθμό. Κάθε μέρα θα υπάρξει και κάτι νέο, κάτι διαφορετικό που θα σε κάνει να ξαφνιαστείς. Πριν όμως σας πω οτιδήποτε άλλο θα ήθελα να σας πω κάτι για μένα.
Θεωρώ σπουδαίο να ζει το παιδί την ηλικία του μέρα με την μέρα χωρίς να βιάζεται να μεγαλώσει. Όλοι οι γονείς έχουν τον φόβο μήπως κάτι δεν πάει καλά και είναι στην τσίτα για να το προλάβουν κάτι απο την αρχή. Έτσι ήμουν και εγώ. Τον πρώτο καιρό οι κεραίες μου ήταν διαρκώς τσιτωμένες μήπως πιάσει κάτι πριν απο τους άλλους. Απο την στιγμή που - δόξα τον Θεό! - είδα ότι το παιδί μου μίλαγε, άκουγε και αναπτυσσόταν κανονικά "'έκανα πίσω" να την αφήσω να εξελιχθεί σύμφωνα με την δική της αντίληψη.
Απο πολύ νωρίς έδειξε ότι έχει άποψη και την διεκδικεί. (Θα επιβεβαιώσω και θα επανέλθω για την ηλικία για να μην φανώ υπερβολική πάντως ήταν αρκετά μικρή) Αφορμή ήταν ένα κουκλάκι που ήθελε να της πάρει η μητέρα μου. Τι ρώτησε ποιο θέλει και εκείνη απλά διάλεξε. Ένα που για να είμαι και απόλυτα ειλικρινής δεν μου άρεσε και τόσο. "Για κοίτα και αυτό; Μήπως θέλεις αυτό που έχει μαλλάκια, βρακάκι και ειναι τοσο γλυκό;" Ενα ωραιότατο "όχι, αυτό θέλω" ήταν η απάντηση. Και αυτό διαρκεί και μέχρι τώρα! Η άποψή της είναι σταθερότατη, δεν μπερδεύεται καθόλου, ξέρει απο πριν τι θέλει και το διεκδικεί. Ακόμα και στα ρούχα...(εκεί δεν περνάει όμως το δικό της πάντα...είπαμε...)
Η αντίληψή της για τα πράγματα, το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί, το ενδιαφέρον της για νέα πράγματα είναι καθαρά δική της υπόθεση. Και τι εννοώ; Δεν προσπαθώ να τις μάθω πράγματα μόνο και μόνο για να "εντυπωσιάσει", δεν προσδίδω μεγαλύτερη αξία απο ότι πρέπει στις προσπάθειές της (καλή η επιβράβευση εννοείται αλλά η υπερβολή φέρνει και αντίθετα αποτελέσματα), δεν θα της μάθω ιδιαίτερες γνώσεις (για τον παραπάνω εντυπωσιασμό) κτλ.
Οταν λοιπόν βλέπω την εξέλιξή της σε διάφορους τομείς είμαι διπλά ευχαριστημένη γιατί είναι όλο δικό της. Φυσικά και την καθοδηγώ, της εξηγώ, της μαθαίνω, της μαθαίνω να ντύνει με λέξεις τα συναισθήματά της και γενικά ότι χρειάζεται για να μπορεί να νιώθει σίγουρη για τον εαυτό της μεθαύριο.
Τους τελευταίους μήνες μου χρησιμοποιεί λέξεις όπως "εφόσον", "ήδη", "παράδειγμα λέω (αυτό δεν πιάνεται τόσο...το έχει πάρει απο μένα μιας και το χρησιμοποιώ στις ιστορίες "κατήχησης συμπεριφοράς" χι χι χι ), "δηλαδή", "εννοείται", "διότι", "το είπαμε αυτό" και τόσα άλλα που γελάω όταν τα ακούω.
Σήμερα έπαιζε ενα παιχνίδι με κάρτες τις οποίες χρησιμοποιείς για να φτιάξεις ιστορίες. Είναι η δεύτερη φορά που τις βλέπει. Δυστυχώς δεν πρόλαβα την πρώτη να της το εξηγήσω όπως θα ήθελα παρά μόνο έδωσα την γενική εικόνα σε εκείνη και σε δυο φίλους της οπότε το ανακάλυψαν μόνοι τους. Επαιζε λοιπόν όσο περιμέναμε να μπούμε σε έναν γιατρό και την άφηνα μόνη της να δω τι θα κάνει.
Μια κάρτα έδειχνε δυο ιππότες μπροστά απο ένα κάστρο, οπότε αρχίζει να μπαίνει στο ρόλο τους αλλάζοντας την φωνή της και άρχισε να λέει:
"Πω πω, τώρα τι θα κάνουμε; Πώς θα τα καταφέρουμε να νικήσουμε τον δράκο. Είμαστε μόνο δυο μικροί ιππότες με δυο μικρά σπαθιά και ο δράκος ειναι τόσο μεγάλος! Αναρωτιέμαι τι μπορεί να γίνει; " Κάγκελο η μαμά....
Επίσης εδώ και κανένα χρόνο δείχνει ενδιαφέρον για τα Αγλλικά. Ειχε δει ενα βιβλίο ζωγραφιών και με ρώτησε τι γράφει κάτω απο κάθε ζώο και όταν τις εξήγησα ρώταγε ξανά και ξανά την ονομασία των ζώων. Μερικά τα απομνημόνευσε. Τους έκανα (σε εκείνη και στον ξάδελφο της" ένα παιχνίδι ότι και καλά τους έπαιρνα συνέντευξη και τους ρώταγα αν ξέρουν πως λέγεται πχ το κουτι, η πισίνα, στα ιταλικά (μιας και μοιάζουν αυτές οι λέξεις με τις αρχικές και κάποια ζώα στα αγγλικά. Ο τρόπος που έλεγαν τις λέξεις ήταν κορυφαίος. Παπαγάλισμα μην φανταστείτε :)
Μετά το άφησε στην άκρη. Κάποια στιγμή σε ανύποπτο χρόνο και ενώ είμασταν στο σουπερ μάρκετ άρχισε να μου απαντάει σε "ακαταλαβίστικα" με λέξεις που τελείωναν σε σύμφωνα επι το πλείστον. Όταν την ρώτησα τι κάνει μου απάντησε ότι μιλάει Αγγλικά!!!....Προχτές μου έγραψε κι όλας....έκανε διάφορες γραμμές σε σχήματα και μου είπε ότι είναι Αγγλικά!
Εκεί που με εντυπωσιάζει όμως είναι με τα Ελληνικά. Δείχνει ενα απίστευτο ενδιαφερόν να διαβάσει.... Ναι ναι μην γελάτε....
Έρχεται για παράδειγμα την ώρα που μαγειρεύω...
Βλέπει κάποια λέξη και ακολουθεί το παρακάτω:
- μαμά αυτή η λέξη ξεκινάει απο το Θ
-ναι παιδί μου
- και το άλλο είναι το α
-σωστά
Φεύγει για λίγο και ακούγεται απο το δωμάτιό της "Θ και Α....θ-α....τι μας κάνει;"
Ξανάρχεται:
"Μαμά, ακου.: Για πες μου, θ και α τι μας κάνει;"
"άκου πως φωνάζουν τα γραμματάκια και θα το καταλάβεις μονη σου....θ...α...ξαναπέστο και ακου τι σου λένε....θ....α.....θα"
Φεύγει και ακούς την επανάληψη απο το δωμάτιό της.
Η στιγμή όμως που με έστειλε ήταν πριν δυο μέρες που μαγείρευα και έφτιαχνα μπεσαμελ. Ειχα βγαλει τα υλικά στον πάγκο της κουζίνας και ήμουν στην φάση του ανακατέματος
Ερχεται.... "μαμά να κάτσω να σε βλεπω που μαγειρεύεις", "να κάτσεις" και εκείνη την ώρα που είμαι πλάτη προς εκείνη ακούω "μαμά... εδώ λέει Φυτινη" !!!! Κόκκαλο η μαμά!!! Γύρισα το κεφάλι μου τόσο ξαφνιασμένη (νευροκαβαλίκευμα σιγουρο :) )και την κοίταξα. "Δεν μπορεί κάποιος άλλος έχει μπει στην κουζίνα και μου κάνει πλάκα"
"Μπράβο Φωτεινή!!! Αυτό λέει, πώς το ξέρεις όμως;"
"μαμά, όταν φτιάχναμε τα μπισκότα στο σχολείο μας το είπε η δασκάλα (είπα και εγώ...). Αυτή η λέξη έχει μέσα τα τρια ι της αλφαβήτας (κάγκελο πάλι! :) )
"πολύ σωστά, κοίτα τώρα και τα γράμματα για να δεις πως το διαβάζουμε Φ..Υ..Τ...Ι...Ν...Η βλέπεις τα γραμματάκια σου φωνάζουν πως πρεπει να την διαβάσεις την λέξη. Έτσι σιγά σιγά θα μάθεις να διαβάζεις μόνη σου"
Βρε παιδιά......η μπεσαμελ!!!!!!!!
Μπορεί την ΦΥΤΙΝΗ να της την έμαθε η δασκάλα (ξαφνιάστηκα πολύ πριν μου το πει αυτο δεν σας το κρύβω μόλις την άκουσα) αλλά η απομνημόνευση των "ι" και η προσπάθεια των "Θ...α" και τόσων άλλων είναι δική της.
Μετά τα "Θ..α" σκέφτηκα να την βοηθήσω με λέξεις απλές τύπου "έλα να σε μάθω" αλλά το ξέχασα στο λεπτό. Δεν το πολυθέλω. Προτιμώ να της απαντώ σε ότι με ρωτάει και να ξεπηδάει απο μέσα της το ενδιαφέρον παρά να της το δημιουργήσω για να μάθει να "διαβάζει" στα 5!
Άλλωστε έχει καιρό μπροστά της...δεν θέλω να τον "κάψω" τον ενθουσιασμό της.
Μου αρκεί το "ανήσυχο" πνεύμα της.......και εδώ... είναι παιδί της μαμάς της ;) χι χι χι