Ο ψαράς και η ψυχή του
Όπως σας είχα ανακοινώσει και στη σελίδα των blogs στο facebook η ομάδα θεατρικής δημιουργίας ΑμεΑ ανέβασε την Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014 την παράσταση "Ο Ψαράς και η ψυχή του" του 'Οσκαρ Ουάιλντ.
Η παράσταση αφιερώθηκε στα 15 χρόνια λειτουργίας του συλλόγου "Ανθρωπος - Ελπίδα - Πολιτισμός"
Η βραδιά προσφερόταν για προβληματισμό και συγκίνηση αλλά και για λίγο προσωπικό θυμό.
Οι "οδηγίες" ήταν σαφείς όσον αφορά την ησυχία που θα έπρεπε να επικρατεί στην αίθουσα. Πράγμα αυτονόητο σωστά; Σε ποια παράσταση πας για να κάνεις φασαρία; Σε καμία. Πόσο μάλλον σε μια ιδιαίτερη παράσταση μιας και η ησυχία θα βοηθούσε τα παιδιά να συγκεντρωθούν σε αυτή την τόσο δύσκολη προσπάθειά τους μπροστά σε τόσο κόσμο. Και ερχομαι να ρωτήσω...."Τι δεν καταλαβαίνεις;;;" Γιατί είναι τόσο δύσκολο να εξηγούμε τα αυτονόητα;
Η παρέα πίσω μου δεν έλεγε να το καταλαβει...Τρώγοντας πατατάκια και σχολιάζοντας κάποια πράγματα θύμωνα με την γαιδουριά αυτή. Αυτό που δεν περίμενα ήταν τα άτομα αυτά είχαν ένα παιδάκι στην οικογένειά τους που έπαιζε στην συγκεκριμένη παράσταση!!!
Ε;... συγνώμη...αυτός ο παράγοντας δεν θα έπρεπε να λειτουργήσει αντίστροφα;;;
Αυτό το κομμάτι αφορούσε τον προσωπικό θυμό. Ο προβληματισμός και η συγκίνηση δεν χρειάζεται να τα αναλύσω πάρα πολύ. Είναι λίγο αυτονόητο. Είναι εκπληκτικό το πόσο πολύ δούλεψε όλη η ομάδα για να υπάρξει αυτό το αποτέλεσμα. Ωρες και ώρες δουλειάς και κατάθεσης ψυχής των βοηθών, των δασκάλων και των ίδιων των παιδιών για να μπορούν να φέρουν σε πέρας μια ολοκληρωμένη παράσταση, άρτια και μοναδική!
Τα συγχαρητήρια είναι λίγα για όλη αυτή την προσπάθεια. Μια πληροφορία που δεν γνώριζα ήταν ότι οι δασκαλοι έρχονται απο εκτος Χαλκίδας με το ΚΤΕΛ το οποίο τους κάνει δώρο τις μετακινήσεις!!! Συγχαρητήρια και στο ΚΤΕΛ γιατι κάτι τόσο απλό είναι παράλληλα και κάτι τόσο σπουδαίο!!!
Με το τελείωμα της παράστασης τα δάκρυα υπήρχαν στα περισσότερα μάτια.
Κατά την διάρκεια της παράστασης δεν μπορούσες παρά να σκεφτείς την καθημερινότητα των οικογενειών, των παιδιών, τους γονεις πίσω απο τα παιδιά, όλη την προσπάθεια, την δύναμη, τα κατορθώματα και το πόση περισσότερη σημασία έχουν απο εκείνα των υπολοίπων παιδιών, τις δύσκολες στιγμές, την διαρκή επιτήρηση, τις στεναχώριες, τα εμπόδια που η κοινωνία βάζει στην ανάπτυξη των παιδιών των ΑμεΑ.
Δεν μπορούσες να μην σκεφτείς το μεγαλείο ψυχής ολων των γονιών, να συγκρινεις υποσυνείδητα τον εαυτό σου μαζί τους και να νιώσεις τόσο λίγη και τόσο μικρή. Να αναρωτηθείς αν θα ειχες το μεγαλείο τους αν το επομενο παιδί σου έχει κάποια παρόμοια ιδιαιτερότητα, να αναρωτιέσαι... να θαυμάζεις.... να φοβάσαι....
Να αναρωτιέσαι το πόσο "απροστάτευτα" είναι αυτά τα παιδιά αν οι γονείς φύγουν...να νιώθεις ότι και αυτοί οι γονείς με αυτόν τον φόβο ζουν κάθε μέρα, να προσεύχεσαι στον Θεό να δίνει δύναμη σε γονείς και παιδιά, να μην σου δείξει το πόσο δύναμη έχεις μέσα σου και να έχει όλο τον κόσμο καλά γιατί τελικά μόνο αυτό είναι που μετράει!
Συγχαρητήρια σε όλους!!! Παιδιά, γονείς, βοηθούς, συντελεστές, χορηγούς
Η παράσταση αφιερώθηκε στα 15 χρόνια λειτουργίας του συλλόγου "Ανθρωπος - Ελπίδα - Πολιτισμός"
Η βραδιά προσφερόταν για προβληματισμό και συγκίνηση αλλά και για λίγο προσωπικό θυμό.
Οι "οδηγίες" ήταν σαφείς όσον αφορά την ησυχία που θα έπρεπε να επικρατεί στην αίθουσα. Πράγμα αυτονόητο σωστά; Σε ποια παράσταση πας για να κάνεις φασαρία; Σε καμία. Πόσο μάλλον σε μια ιδιαίτερη παράσταση μιας και η ησυχία θα βοηθούσε τα παιδιά να συγκεντρωθούν σε αυτή την τόσο δύσκολη προσπάθειά τους μπροστά σε τόσο κόσμο. Και ερχομαι να ρωτήσω...."Τι δεν καταλαβαίνεις;;;" Γιατί είναι τόσο δύσκολο να εξηγούμε τα αυτονόητα;
Η παρέα πίσω μου δεν έλεγε να το καταλαβει...Τρώγοντας πατατάκια και σχολιάζοντας κάποια πράγματα θύμωνα με την γαιδουριά αυτή. Αυτό που δεν περίμενα ήταν τα άτομα αυτά είχαν ένα παιδάκι στην οικογένειά τους που έπαιζε στην συγκεκριμένη παράσταση!!!
Ε;... συγνώμη...αυτός ο παράγοντας δεν θα έπρεπε να λειτουργήσει αντίστροφα;;;
Αυτό το κομμάτι αφορούσε τον προσωπικό θυμό. Ο προβληματισμός και η συγκίνηση δεν χρειάζεται να τα αναλύσω πάρα πολύ. Είναι λίγο αυτονόητο. Είναι εκπληκτικό το πόσο πολύ δούλεψε όλη η ομάδα για να υπάρξει αυτό το αποτέλεσμα. Ωρες και ώρες δουλειάς και κατάθεσης ψυχής των βοηθών, των δασκάλων και των ίδιων των παιδιών για να μπορούν να φέρουν σε πέρας μια ολοκληρωμένη παράσταση, άρτια και μοναδική!
Τα συγχαρητήρια είναι λίγα για όλη αυτή την προσπάθεια. Μια πληροφορία που δεν γνώριζα ήταν ότι οι δασκαλοι έρχονται απο εκτος Χαλκίδας με το ΚΤΕΛ το οποίο τους κάνει δώρο τις μετακινήσεις!!! Συγχαρητήρια και στο ΚΤΕΛ γιατι κάτι τόσο απλό είναι παράλληλα και κάτι τόσο σπουδαίο!!!
Με το τελείωμα της παράστασης τα δάκρυα υπήρχαν στα περισσότερα μάτια.
Κατά την διάρκεια της παράστασης δεν μπορούσες παρά να σκεφτείς την καθημερινότητα των οικογενειών, των παιδιών, τους γονεις πίσω απο τα παιδιά, όλη την προσπάθεια, την δύναμη, τα κατορθώματα και το πόση περισσότερη σημασία έχουν απο εκείνα των υπολοίπων παιδιών, τις δύσκολες στιγμές, την διαρκή επιτήρηση, τις στεναχώριες, τα εμπόδια που η κοινωνία βάζει στην ανάπτυξη των παιδιών των ΑμεΑ.
Δεν μπορούσες να μην σκεφτείς το μεγαλείο ψυχής ολων των γονιών, να συγκρινεις υποσυνείδητα τον εαυτό σου μαζί τους και να νιώσεις τόσο λίγη και τόσο μικρή. Να αναρωτηθείς αν θα ειχες το μεγαλείο τους αν το επομενο παιδί σου έχει κάποια παρόμοια ιδιαιτερότητα, να αναρωτιέσαι... να θαυμάζεις.... να φοβάσαι....
Να αναρωτιέσαι το πόσο "απροστάτευτα" είναι αυτά τα παιδιά αν οι γονείς φύγουν...να νιώθεις ότι και αυτοί οι γονείς με αυτόν τον φόβο ζουν κάθε μέρα, να προσεύχεσαι στον Θεό να δίνει δύναμη σε γονείς και παιδιά, να μην σου δείξει το πόσο δύναμη έχεις μέσα σου και να έχει όλο τον κόσμο καλά γιατί τελικά μόνο αυτό είναι που μετράει!
Συγχαρητήρια σε όλους!!! Παιδιά, γονείς, βοηθούς, συντελεστές, χορηγούς