Περσέας και Ανδρομέα
Τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα και σύντομα όλα ήταν έτοιμα για την παράσταση της κας Ρουγγέρη στην Χαλκίδα, «Περσέας και Ανδρομέδα». Ο σύλλογος «Άνθρωπος – Ελπίδα – Πολιτισμός» φρόντισε για αυτό :)
Να είμαι ειλικρινής δεν ήξερα κατά πόσο το έργο ήταν για την ηλικία της και πόσα θα της έμεναν από αυτό. Όταν όμως βλέπεις το όνομα της κας Ρουγγέρη σε μια παιδική παράσταση δεν είναι απο τα πράγματα που χάνεις. Ο τρόπος προσέγγισης, τα σκηνικά, οι διάλογοι όλα είναι φτιαγμένα όπως ακριβώς πρέπει.
Την πρώτη φορά που την είχε συναντήσει ενώ ήθελε να την δει στο τέλος ντρεπόταν να πάει κοντά της, ντρεπόταν να βγάλει φωτογραφίες με τους ηθοποιούς και ενώ περιμέναμε με υπομονή την σειρά μας στο τέλος ψιλό-έκανε πίσω. Αρκετό καιρό μετά μου έλεγε κάθε τόσο «πότε θα την ξαναδούμε;» σε ουκ ολίγες επαναλήψεις :)
Όταν την είδε στο μπαζάρ του συλλόγου, μας άκουσε όλη η αίθουσα. Σου λέει τώρα «μεγάλωσα» :)Έβγαλε τις φωτογραφίες της, της είπε ποιος μύθος ήταν ο αγαπημένος της και πρέπει να την φώναξε πάνω απο 10 φορές την γυναίκα μέσα στον ενθουσιασμό :)
Αφού λοιπόν την προηγούμενη φορά σε ανύποπτο χρόνο άρχισε να μου λέει για τον μύθο του ξυλοκόπου με το τσεκούρι που του έπεσε στο πηγάδι, αποφάσισα ότι θα την πάω και σίγουρα θα κρατήσει πράγματα. Όταν της είπα ότι θα πάμε θέατρο να δούμε τον Περσέα και την Ανδρομέδα της κας Ρουγγέρη, χοροπήδαγε συνεχώς!
Οταν φτάσαμε, δεν κρατιόταν! Πήγε κοντά της και όταν εκείνη την θυμήθηκε και την πήρε αγκαλιά, είχε το χαμόγελο της ευτυχίας χαραγμένο στο προσωπάκι της. Έλεγε, έλεγε, έλεγε… :)Η κα Ρουγγέρη γέλαγε με τις ατάκες της. Τι να κάνει η γυναίκα; :)
«Είσαι απίστευτη, βγάλε μας μια φωτογραφία με το κινητό μου, είσαι καταπληκτική!» της είπε. Και έτσι και έγινε. Σκεφτόταν να την αναρτήσει με κάποιο σχόλιο για την εικόνα που της άφησε. Εκτίμησα απίστευτα το γεγονός ότι με ρώτησε αν ανεβάζω φωτογραφίες της και όταν της είπα ότι όχι, τότε μου απάντησε ότι τότε εννοείται ότι δεν θα την αναρτήσει και ότι θα μείνει στο κινητό της να την καμαρώνει. Εκτίμησα την ερώτησή της και την στάση της και εννοείται ότι είναι προς τιμήν της!
Η παράσταση ξεκίνησε και η μικρή δεν κρατιόταν. Κάθε τόσο θυμόταν και από κάτι να πάει να την ρωτήσει αλλά ευτυχώς άκουγε τις απαντήσεις μου και έμενε στην θέση της :) Είχε καταενθουσιαστεί!
Όλα ήταν άψογα για άλλη μια φορά! Και φυσικά όταν έχεις το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα σε ένα ανοιχτό θέατρο στον χώρο σου απλά κεντάς! Κάποια στιγμή είναι στα υπόψιν μου να πάμε και από το θέατρό της όπου όλα σίγουρα είναι πιο «άνετα».
Όλα ήταν καταπληκτικά και ήταν μια έξοδος που είχε πολλά να δώσει και πραγματικά άξιζε. Στο τέλος διάλεξε και ένα βιβλίο, της έγραψε μια αφιέρωση, και δεν κρατιόταν να πάει σπίτι να πει στους υπόλοιπους για όλα αυτά που είδε, για την κα Ρουγγέρη, για το βιβλίο κτλ. Γέμισε το μυαλουδάκι της εικόνες, και μέχρι σήμερα κάθε τόσο μου λέει με παράπονο:
«Μου έλειψε η κα Ρουγγέρη! Πότε θα πάμε να την ξαναδούμε;»
Να είμαι ειλικρινής δεν ήξερα κατά πόσο το έργο ήταν για την ηλικία της και πόσα θα της έμεναν από αυτό. Όταν όμως βλέπεις το όνομα της κας Ρουγγέρη σε μια παιδική παράσταση δεν είναι απο τα πράγματα που χάνεις. Ο τρόπος προσέγγισης, τα σκηνικά, οι διάλογοι όλα είναι φτιαγμένα όπως ακριβώς πρέπει.
Την πρώτη φορά που την είχε συναντήσει ενώ ήθελε να την δει στο τέλος ντρεπόταν να πάει κοντά της, ντρεπόταν να βγάλει φωτογραφίες με τους ηθοποιούς και ενώ περιμέναμε με υπομονή την σειρά μας στο τέλος ψιλό-έκανε πίσω. Αρκετό καιρό μετά μου έλεγε κάθε τόσο «πότε θα την ξαναδούμε;» σε ουκ ολίγες επαναλήψεις :)
Όταν την είδε στο μπαζάρ του συλλόγου, μας άκουσε όλη η αίθουσα. Σου λέει τώρα «μεγάλωσα» :)Έβγαλε τις φωτογραφίες της, της είπε ποιος μύθος ήταν ο αγαπημένος της και πρέπει να την φώναξε πάνω απο 10 φορές την γυναίκα μέσα στον ενθουσιασμό :)
Αφού λοιπόν την προηγούμενη φορά σε ανύποπτο χρόνο άρχισε να μου λέει για τον μύθο του ξυλοκόπου με το τσεκούρι που του έπεσε στο πηγάδι, αποφάσισα ότι θα την πάω και σίγουρα θα κρατήσει πράγματα. Όταν της είπα ότι θα πάμε θέατρο να δούμε τον Περσέα και την Ανδρομέδα της κας Ρουγγέρη, χοροπήδαγε συνεχώς!
Οταν φτάσαμε, δεν κρατιόταν! Πήγε κοντά της και όταν εκείνη την θυμήθηκε και την πήρε αγκαλιά, είχε το χαμόγελο της ευτυχίας χαραγμένο στο προσωπάκι της. Έλεγε, έλεγε, έλεγε… :)Η κα Ρουγγέρη γέλαγε με τις ατάκες της. Τι να κάνει η γυναίκα; :)
«Είσαι απίστευτη, βγάλε μας μια φωτογραφία με το κινητό μου, είσαι καταπληκτική!» της είπε. Και έτσι και έγινε. Σκεφτόταν να την αναρτήσει με κάποιο σχόλιο για την εικόνα που της άφησε. Εκτίμησα απίστευτα το γεγονός ότι με ρώτησε αν ανεβάζω φωτογραφίες της και όταν της είπα ότι όχι, τότε μου απάντησε ότι τότε εννοείται ότι δεν θα την αναρτήσει και ότι θα μείνει στο κινητό της να την καμαρώνει. Εκτίμησα την ερώτησή της και την στάση της και εννοείται ότι είναι προς τιμήν της!
Η παράσταση ξεκίνησε και η μικρή δεν κρατιόταν. Κάθε τόσο θυμόταν και από κάτι να πάει να την ρωτήσει αλλά ευτυχώς άκουγε τις απαντήσεις μου και έμενε στην θέση της :) Είχε καταενθουσιαστεί!
Όλα ήταν άψογα για άλλη μια φορά! Και φυσικά όταν έχεις το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα σε ένα ανοιχτό θέατρο στον χώρο σου απλά κεντάς! Κάποια στιγμή είναι στα υπόψιν μου να πάμε και από το θέατρό της όπου όλα σίγουρα είναι πιο «άνετα».
Όλα ήταν καταπληκτικά και ήταν μια έξοδος που είχε πολλά να δώσει και πραγματικά άξιζε. Στο τέλος διάλεξε και ένα βιβλίο, της έγραψε μια αφιέρωση, και δεν κρατιόταν να πάει σπίτι να πει στους υπόλοιπους για όλα αυτά που είδε, για την κα Ρουγγέρη, για το βιβλίο κτλ. Γέμισε το μυαλουδάκι της εικόνες, και μέχρι σήμερα κάθε τόσο μου λέει με παράπονο:
«Μου έλειψε η κα Ρουγγέρη! Πότε θα πάμε να την ξαναδούμε;»